25 lutego
Gdzie usytuować karcer? O. KLEMENS WASIERSKI, PROWINCJAŁ WIELKOPOLSKI (rocznica śmierci)
Wstąpił do PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ w r. 1668, rozpoczynając nowicjat w klasztorze osieckim 2 listopada. Po roku złożył profesję uroczystą. Skąpe dane archiwalne potwierdzają jego pobyt tylko w klasztorze warszawskim. W latach 1690-92, 1695-99, 1700-03 i 1707-08 był tam gwardianem. Ponadto powierzano mu urząd kaznodziei (wg zapisów był wybitnym i sławnym głosicielem Słowa Bożego) oraz lektora filozofii i teologii (ten ostatni zapewne w Warszawie). W latach 1686-89 był definitorem Prowincji. Podczas wykonywania tego urzędu wyznaczony został PROMINISTREM, co oznacza, że reprezentował swojego ministra prowincjalnego, z jakiejś przyczyny przeszkodzonego, na kapitule generalnej, która odbyła się w rzymskim klasztorze Ara Coeli w r. 1688. Od roku 1692 do 1695 spełniał urząd prowincjała; udał się wówczas osobiście na kapitułę generalną 1694 roku do Vitorii w północnej Hiszpanii.
Jako prowincjał już w pierwszym roku swego urzędowania wprowadził braci do nowo wybudowanych rezydencji: w Białej Podlaskiej (naówczas Radziwiłłowskiej – w październiku) i w Łabiszynie (w grudniu, sześć lat po spaleniu się poprzedniego budynku mieszkalnego). W roku następnym (1693) rezydencje te, wraz z rawicką (w mieście Rawiczu) podniesione zostały do rangi konwentów (pełnoprawnych klasztorów); w Białej ustanowiony został dom studiów filozoficznych. Ponadto tegoż roku wmurowany został kamień węgielny pod nowy kościół w Węgrowie a w kwietniu 1695 – pod nowy klasztor w Miejskiej Górce. Tyle informacji o wydarzeniach, które miały miejsce w czasie urzędowania o. Wasierskiego jako prowincjała zapisał o. Aleksy Koralewicz w swoim Additament do Kronik Braci Mnieyszych S. Franciszka…
Natomiast na stronach internetowych znaleźć można jeszcze jedną. Otóż 27 sierpnia 1693 r. sporządzony został protokół z posiedzenia komisji ustalającej parametry dotyczące wyglądu planowanego budynku klasztornego w Dzierzgoniu w Pomezanii (północna Polska), w którym uczestniczył m.in. o. Klemens jako prowincjał. Autor podaje tylko jeden szczegół z owego dokumentu, zapewne ze swoją interpretacją: „zaplanowano w klasztorze mały karcer dla niepokornych a cela ta była dla większego umartwienia usytuowana obok locum secretum”… Otóż, po pierwsze kara osadzenia w karcerze była przewidziana w prawie zakonnym za naruszenie jego przepisów nie zawsze wynikało z braku pokory; po drugie wskazane usytuowanie tego miejsca odosobnienia wynikało raczej ze względów praktycznych, a nie podanych przez autora…
