3 kwietnia

OSTATNI PROWINCJAŁ WIELKOPOLSKICH REFORMATÓW… o. PROKOP LIPIŃSKI

Jan Chrzciciel Lipiński, w zakonie o. Prokop, urodził się w Tuszynie k. Łodzi 26 lipca 1819 r. Do WIELKOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW wstąpił 28 czerwca 1837 r. w Szczawinie Kościelnym. Studiował w Kaliszu i Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 4 grudnia 1842 r. Był lektorem gramatyki, retoryki, filozofii, teologii moralnej i dogmatycznej oraz prawa kanonicznego, również prefektem studiów; przez rok gwardianem w Miedniewicach (1855-56); sekretarzem Prowincji (1854-57), definitorem (1857-60), kustoszem przez kolejne trzy lata i wreszcie od 1863 r. prowincjałem. Po likwidacji PROWINCJI w ramach represji po powstaniu styczniowym pełnił urząd gwardiana klasztoru warszawskiego (1865-67). Po skasowaniu tegoż przebywał w tzw. klasztorach etatowych, najpierw w Kaliszu a od 1869 w Lutomiersku, gdzie prawie do samej śmierci pełnił obowiązki przełożonego.

Starał się o zachowanie więzi między zakonnikami mieszkającymi w obydwu klasztorach i rozproszonymi po parafiach, m.in. przez drukowanie zakonnego kalendarza liturgicznego (do roku 1890), gdzie także odnotowywał daty śmierci zmarłych współbraci. Zamieszczał ich nekrologi w „Przeglądzie Katolickim”. Cieszył się dużym autorytetem wśród duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego oraz wiernych świeckich, którym niezmordowanie służył jako kaznodzieja i spowiednik zarówno w Lutomiersku jak i okolicznych parafiach. Zmarł 3 kwietnia 1891 r. w Lutomiersku. Żył najdłużej spośród ostatnich prowincjałów trzech skasowanych w roku 1864 prowincji reformackich.